به نام خدا
سلام
****************************
بعد از این که ادیان (یهودیت و مسیحیت و...) توسط افراد به خاطر منافع بعضا شخصی تغییرات اساسی پیدا کرد
و دین جایگاه خودش رو در بین توده ی مردم از دست داد
و پس از انقلاب صنعتی بیش از پیش
سردمداران و کسانی که رهبری مردم رو بر عهده داشتن مجبور شدن خلاهای ادم ها رو جوری پر کنن که مردم ازشون ناراضی نباشن.
این شد که عرفان های جدید و تکنولوژی های مختلف وارد عرصه شدن.
چیزی که در ذهن مردم وارد کرده بودن این بود که هر کسی فقط خودش مهمه و باید برای رسیدن به مراتب بالاتر دیگران رو نردبان کنید.
فقط خودت مهمی و لا غیر. و این یعنی یک فردیت به تمام معنا که باعث میشه ادما دچار کمبودهای مختلف اعم از عاطفی و اجتماعی و... بشن.
این کمبود ها موجب پدیدار شدن شبکه های اجتماعی یا به قولی ضد اجتماعی بود.
امثال فیس بوک دقیقا در راستای پر کردن خلا تنهایی افراد به وجود اومد تا بدون این که کسی تو رو از نزدیک بشناسه باهاش دوست باشی و کمبود هات رو بر طرف کنی.
هر چیزی که توسط انسان ساخته میشه یه مزایایی داره و یه معایبی.
که به نظر میرسه این شبکه های ضد اجتماعی معایبش بیشتر بوده چون باعث شده افراد در کنار هم باشن اما با هم نباشن.
تکنولوژی روز و وسایل ارتباط جمعی باعث شده خانواده ها از حالت اصلی خودشون خارج بشن .
خانه صرفا محلی برای استراحت و دوری از مشغله های روزانه است. یه جورایی خوابگاه. صبح میریم شب بر می گردیم به زور اگر خستگی اجازه بده شامی میخوریم و تلویزیونی تماشا می کنیم و بعد هم خواب و دوباره روز از نو روزی از نو.
البته خدا رو شکر ما هنوز به وضع فجیع غرب نرسیدیم اما چیزی نمونده که ما هم به اونجا برسیم.
------------------------------------
اصطلاح شبکه ی ضد اجتماعی چیزی بود که تو یکی از برنامه های رادیویی شنیدم.
کارشناسشون می گفت ما ایام عید همیشه میرفتیم روستایی که در کار مردم زندگی ساده رو تجربه کنیم و دور از مسائل روز شهر باشیم.
امسال عید وقتی رفته بودیم هر کسی یه گوشی دستش بود و همه سرشون توی موبایلاشون بود.
این جور شبکه ها بیش از این افراد رو وارد اجتماع کنن از اجتماع خارج کردن. دور هم بودن تو فضایی که هیچ کدوم همدیگرو نمیبینیم صدای هم رو نمی شنویم و از لحن صحبت کردن همدیگه با خبر نیستیم.
اگه سفارش شده به صله رحم واسه اینه که ادما دور هم جمع بشن، حداقل صدای هم رو بشنون از مشکلات هم با خبر بشن و بهم کمک کنن تا زندگی بهتری داشته باشن.
اما سبک زندگی جدیدی که برامون تبیین شده همه رو از هم دور کرده.
نوع زندگی شهری جوریه که ادما شاید ماه به ماه هم همدیگرو نبینن. انقد مشغله زیاده که خیلی وقتا ادم به خودش هم نمیرسه.
تو اپارتمان هایی زندگی میکنیم که همسایه هامون رو نمیشناسیم. یا همدیگرو نمیبینیم یا اگه ببینیم هیچ ارتباطی با هم نداریم ته تهش یه جلسه بذاریم اونم واسه مخارج ساختمان نه چیزی بیشتر.
باید کاری کرد!
**************************
خدایا!
کمک کن زندگیامون رو اصلاح کنیم.
نگرش هامون رو درست کنیم
انتخاب هامون رو تغییر بدیم.
ملاک هامون رو دینی کنیم
----------------------
خدایا به امید تو..!
