شمیم مهدی

به نظر من میشه انسان هم با خدا بود و هم زندگی لذت بخشی داشت چون این که انسان به دنبال دینش میره خودش یه لذت بزرگیه این که کنار انسان های باتقوا قرار میگیره یه سری مسئله و علم رو یاد میگیره خیلی شیرینه...

اما اگه یه انسانی از اینکه کنار افرد باتقواست ومسئله های قشنگی رو یاد میگیره لذتی نمی بره به نظر من این یه جور قساوت قلب و  چشم پوشی از زیبایی هاست

البته مسئله دیگه ای هم مهمه اونم اینکه هرکس که خیلی باتقوا و مومنه بیشتر موردآزمایش های خدا قرار میگیره و خیلی از این آزمایش ها سخت هستند و باعث میشن انسان کمتر از زندگی لذت ببره...

داستانی هم هست که ابن زیاد بعد واقعه عاشورا به حضرت زینب(س)گفته که دیدید که خدا با شما چه کرد؟

و حضرت زینب فرمودند :من چیزی جز زیبایی ندیدم

و این نشون میده که این بانوی بزرگوار از این آزمایش بزرگ لذت بردند

نه خب ببین ایمان یه چیزیه که خیلی سخت بدست میاد من خودم میگم ایمان ندارم ولی دارم زندگی میکنم اعتقادات خودمو دارم ینی تا اونجا که شده تو خانواده یاد گرفتم پس داریم زندگی میکنیم تا با اعتقاداتمون بزرگ و بزرگ تر شیم و اگرم لایق بودیم مومن شیم ...

مومن با مسلمون فرق داره

اولا سلام

دوما زندگیی که همراه با ایمان باشه زندگیه اگه هم ما با ایمان زندگی کنیم زندگی برامون شیرین میشه بعدشم الان که جامعه به فساد کشیده شده برای همینه که ایمان کم رنگ شده مادر

اما اگه بخایم بازش کنیم.

طول میکشه.فکر میبره.

یه چیزی دیدم این طرف..

بدیهیات!

البته فقط عنوانش رو.

بدیهیات....

نمیخام سر به سرت بذارم.

جوابمن تو همون نظر اوله.استفهام انکاری!

خب..نه!فرق داره.

ازیناس که میپرسن آدم بره تو فکر؟