اطمینان
به نام خدا
سلام
*************************************************
توی این پست، به نظر من باور و اطمینان مترادف همدیگه هستن.
ما وقتی به اطرافیانمون اطمینان نداشته باشیم یعنی از ته دلمون بهشون مطمئن نباشیم
ممکنه در ظاهر بگیم قبولش داریم در باطن هم مقداری این مقبولیت وجود داشته باشه،
ولی این مطمئن نبودن باعث میشه یه جایی دیگه مقبولیت از دست بره!
حالا اطرافیان ما در مرتبه ی پایین قرار دارن.
مرتبه ی بالاتر مربوط میشه به اولیای خدا
مرتبه ی بالاترش معصومین
و در عالی ترین جایگاه خداوند تبارک و تعالی.
من، میگم خدارو قبول دارم. شهادتین رو گفتم. مسلمان هستم
ولی ته دلم مطمئن نیستم که ایا خدا واقعا به حرفایی که زده عمل میکنه یا نه.
باور قلبی ندارم.
و الا در ظاهر و در ذهنیت خودم میدونم که خدا هر چیز بگه عمل میکنه.
این باور قلبی نداشتن من، باعث میشه یه جایی، وقتی خیلی تحت فشار قرار میگیرم
عامیانه اش میشه با خدا قهر کنم یا نهایتش به جایی برسم که حتی کفر بگم یا مشرک بشم!
پس باید این باور قلبیمون رو اصلاح کنیم!
****************************************
خدایا به امید تو..!
