شمیم مهدی

به نام خدا

سلام

*******************************

تذکر به انواع نعمت ها

-----------------------------------

و منها: جَعَلَ لَکُمْ أَسْمَاعاً لِتَعِیَ مَا عَنَاهَا ، وَ أَبْصَاراً لِتَجْلُوَ عَنْ عَشَاهَا ، وَ أَشْلَاءً جَامِعَةً لِأَعْضَائِهَا ، مُلَائِمَةً لِأَحْنَائِهَا فِی تَرْکِیبِ صُوَرِهَا ، وَ مُدَدِ عُمُرِهَا ، بِأَبْدَانٍ قَائِمَةٍ بِأَرْفَاقِهَا ، وَ قُلُوبٍ رَائِدَةٍ لِأَرْزَاقِهَا ، فِی مُجَلِّلَاتِ نِعَمِهِ ، وَ مُوجِبَاتِ مِنَنِهِ ، وَ حَوَاجِزِ عَافِیَتِهِ .

برای شما اولاد آدم گوش ها قرار داد، تا آنچه را که شنیدنش اهمیت دارد، بشنود، و دیدگانی قرار داد تا نابینایی هایش را بر طرف بسازد و صورت اعضاء را تنظیم فرمود تا اجزای اعضایش را تالیف نماید. و ترکیب اشکال و مدت عمر آن اعضاء با کیفیت مخصوص به خود، ملایم و هماهنگ باشد. انسان ها را با بدن هایی که با وسایل سودمند به حیات و دل هایی که جوینده ی ارزاق خود می باشد (در جریان زندگی قرار داد). (فرزندان آدم) در این دنیا در نعمت با عظمت او و عوامل احساس و موانع تندرستی غوطه ورند.

وَ قَدَّرَ لَکُمْ أَعْمَاراً سَتَرَهَا عَنْکُمْ ، وَ خَلَّفَ لَکُمْ عِبَراً مِنْ آثَارِ الْمَاضِینَ قَبْلَکُمْ ، مِنْ مُسْتَمْتَعِ خَلَاقِهِمْ ، وَ مُسْتَفْسَحِ خِنَاقِهِمْ . أَرْهَقَتْهُمُ الْمَنَایَا دُونَ الْآمَالِ ، وَ شَذَّبَهُمْ عَنْهَا تَخَرُّمُ الْآجَالِ . لَمْ یَمْهَدُوا فِی سَلَامَةِ الْأَبْدَانِ ، وَ لَمْ یَعْتَبِرُوا فِی أُنُفِ الْأَوَانِ .

خداوند سبحان مقدار عمرها را مقدر فرموده و آن را از شما پوشیده است و برای شما وسایل عبرت را از آثار گذشتگان، از بهره برداری ها، از امتیازاتی که نصیبشان گشته بود و از باز بودن مهلت عمر تا مرگشان، باقی گذاشته است. (در هر حال که بودند) مرگ پیش از آن که آن گذشتگان به آرزوهای خود برسند، شتابان به سراغشان رفت و داس اجل رشته آرزوهایشان را قطع کرد. (غفلت عیش و عشرت چنان آنان را در خود برده بود که) در روزگار تندستی برای آن سرنوشت نهایی آماده نگشته و از آغاز بحبوحه ی حیات عبرت نگرفته بودند.

فَهَلْ یَنْتَظِرُ أَهْلُ بَضَاضَةِ الشَّبَابِ إِلَّا حَوَانِیَ الْهَرَمِ ؟ وَ أَهْلُ غَضَارَةِ الصِّحَّةِ إِلَّا نَوَازِلَ السَّقَمِ ؟ وَ أَهْلُ مُدَّةِ الْبَقَاءِ إِلَّا آوِنَةَ الْفَنَاءِ ؟ مَعَ قُرْبِ الزِّیَالِ [الزّوال] ، وَ أُزُوفِ الِانْتِقَالِ ، وَ عَلَزِ الْقَلَقِ ، وَ أَلَمِ الْمَضَضِ ، وَ غُصَصِ الْجَرَضِ وَ تَلَفُّتِ الِاسْتِغَاثَةِ بِنُصْرَةِ الْحَفَدَةِ وَ الْأَقْرِبَاءِ ، وَ الْأَعِزَّةِ وَ الْقُرَنَاءِ !

آیا کسانی که در قدرت و طراوت جوانی به سر می برند، انتظاری جز خمیدگی قامت را در دوران پیری می کشند؟ آیا آنان که در خوشی های صحت و عافیت غوطه ورند، جز انتظار ورود بیماری ها را دارند؟ آیا شناوران در امتداد بقاء انتظار دیگری جز لحظات فنا را می کشند؟ با نزدیک شدن زوال عمر و حرکت به دیار ابدیت با اضطراب دردناک و درد تلخ ناگواری ها و فرو دادن آب دهان با غصه و اندوه در گلو و نگریستن پناه جویانه به یاری اولاد و خویشان و آشنایان عزیز و نزدیکان همدم.

فَهَلْ دَفَعَتِ الْأَقَارِبُ ، أَوْ نَفَعَتِ النَّوَاحِبُ ، وَ قَدْ غُودِرَ فِی مَحَلَّةِ الْأَمْوَاتِ رَهِیناً ، وَ فِی ضِیقِ الْمَضْجَعِ وَحِیداً ، قَدْ هَتَکَتِ الْهَوَامُّ جِلْدَتَهُ ، وَ أَبْلَتِ النَّوَاهِکُ جِدَّتَهُ .

آیا آن همه یاران و نزدیکان توانستند مرگ را از آن مسافر زیر خاک تیره دفع نمایند؟! و آیا آن گریه کنندگان توانستند سودی به حال آن راهرو تنها به دیار خاموشان برسانند؟! آن مسافر غریب در محل مردگان در گرو اعمال خود رها شد و در تنگنای خوابگاه تیره و تار تنها سر به خاک نهاد. حشرات زیرزمینی غذای لذیذی از پوست او دریافتند و پاره پاره اش کردند و طراوت بدن او را عوامل محو کننده پوساندند.

***************************

خلاصه: حضرت ابتدا درباره ی افرینش اعضای بدن صحبت میکنند. ایشان درباره ی افرینش گوش میفرمایند افریده شده برای شنیدن نکات مهم و ارزشمند و چشم افریده شده برای از بین رفتن نابینایی و اعضای بدن به صورت هماهنگ و منظم افریده شده و همه مدت عمر مشخصی دارند.

بعد از آن بیان می کنند که تاریخ گذشتگان درس عبرتی است برای ما تا بدانیم آن ها هم با هر مقدار طول عمر روزی مرده اند و پیش از آن که به تمام ارزوهایشان برسند این دار فانی را وداع گفته اند.

پس از آن با چند سوال ما را به تفکر وامیدارند که همه ی جوانان روزی پیر و فرتوت میشوند و بالاخره روزی سلامتی از ما گرفته شده و بیماری ها جای آن را می گیرند. و وقتی مرگ فرا برسد هیچ یک از نزدیکان و دوستان و هم نشینان دنیایی کاری برای فرد نمی توانند انجام دهند.

همه ی آن هایی که پس از مرگ فرد برای او گریه میکنند او را از اتفاقات قبر و پس از مرگ نمی توانند رها کنند و سر انجام همه خانه ی تنگ و تاریکی است که حشرات و جانوران در انجا انتظار ما را می کشند.

*****************

خدایا به امید تو...!