پدرانه: رهبر
پنجشنبه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۳، ۰۱:۴۰ ب.ظ
به نام خدا
سلام
*****************************
جوون که بودم زنگ میزدم رفقا که یه چند نفری جمع شن همه با هم بریم کوه یا بریم سفر
این میشد که اگه کسی نبود منم نمی رفتم.
یه چند وقت که گذشت فهمیدم نباید منتظر دیگران باشم.
باید خودم برم طبق برنامه ی همیشگی
این شد که مثلا میومدن بهم میگفتن تو طبق برنامه فردا میری فلان جا؟ میگفتم بله
باهام همراه میشدن.
اینجوری رهبر شدم.
کسی میتونه رهبری کنه که بدون نیاز به دیگران خودش دست به کار بشه و فعال باشه.
***************
خدایا به امید تو...!
ممنون که به وبلاگم اومدی....