شمیم مهدی

به نام خدا

سلام

**********************************

نمیدونم چجوریه که هر سالی که قراره یه شماره به عمر شناسنامه ایت اضافه بشه...

یه جوری میشی...

هر چی سنه بیشتر میشه یه جوری شدنای تو بیشتر و بدتر میشه...

یه جور ناجوری...

انگار این سن و سال با روح و روانت بازی میکنه...

انگار که مثلا بذارنت بین دو تا دیوار و هی دیوارها رو بهم نزدیک کنن...

مثل... آچار... وقتایی که پیچشو میچرخونه تا محکم تر بشه و راحت تر بچرخه و باز کنه...

حسای گنگ و نامفهوم وقتی همزمان بشه با شلوغ ترین زمان زندگیت...

اون وقت بیشتر سردرگمت میکنه...

****************************

امسال یه جوری روزای اخر گره خورده به امام زمان -عجل الله تعالی فرجه الشریف-

اصن از اول محرم که تقریبا یه ماه اخر این سال میشه همین جوره...

اقای پناهیان و دکتر خویی و بقیه...

ادم تو یه چیزایی می مونه که ممکنه تا اخر زندگیش هم نفهمه...

همه ش یاد "علی و درویش مصطفی" میفتم... و صفحه ی اخر "من او"

.....

دعا کنین... خیلی زیاد...

*****************

الله اجعل عواقب امورنا خیرا...

--------------

خدایا به امید تو...!