به نام خدا
سلام
********************************
بعضی وقتا تو رفت و امد های اینترنتیمو سرزدن به این وبلاگ و اون وبلاگ و خیابون گردی و غیره احساس میکنم تو بعضی وبلاگا خیلی زیادیم! مثلا یه وبلاگ که همه ی خواننده هاش اقایون هستن و من به واقع اونجا عنصری اضافی هستم که در اخر فکر کنم منو شوت میفرمایند بیرون.
(خداروشکر که تو این وبلاگ ها نظر نمیدم و سعی کردم که ندم و الا تا حالا فاتحه ام خونده بود!)
-----------------------
هدف ادما از این که میخوان نطر منو در مورد رشته ی دانشگاهیم تغییر بدن، چیه؟! نمیدونم!
اخه مگه دیگران میخوان جای من زندگی کنند یا من میخوام جای اونها زندگی کنم؟!
اصلا از کجا میدونین که نمیشه تغییر ایجاد کرد.
حالا گیرم رفتم یکی از رشته های ریاضی به عنوان فردی متعهد و یه دختر محجبه و غیره اخرش که چی؟
به کجا میخوایم برسیم؟ این کارا جنم میخواد. من این کاره نیستم.
ترجیح میدم تو دروس انسانی فعالیت کنم و تلاش کنم برای تحولش.
البته اگر امثال دوستانی که ساعیند در تغییر دادن نظر منم ایراد نگیرند و دم از پایان نامناسب نزنند! بیشتر یادم به اون شخصیت کارتونی میفته که به سنم قد نمیده که میگفت من میدونم ما نمیتونیم!
--------------------------------
دلیل خودکشی هم کلاسی های محترم رو برای درس نمیفهمم!
در بدترین شرایط نمره ای هم من هیچ حسی ندارم.
تازه اگه نخندم به نمره ی درب و داغونم!
به قول همین دوست بزرگوار امروزی، دنیا دو روزه واسه مگسا 24 ساعت!
چند روز پیش به این فکر میکردم که ته فیزیک و شیمی رو که در بیاری به خدا میرسی.
ته هندسه به منطق و اثبات میرسی که یادمیگیری به همین روش وجود خدارو هم اثبات کنی.
دروس انسانی رو هم تا حدی میگیم به خودشناسی و انسان شناسی میرسی ( انسانی غربی اینجوری نیستا!) که اونم خودشناسی مقدمه ی خداشناسی اس!
موندم این ریاضی ادمو به کجا میرسونه.
اخه این همه دنباله و تابع و دیفرانسیل و فلان و بیسال و بهمان بخونیم که کدوم قله رو فتح کنیم؟حالا گیرم قله رو فتح کردیم چه نفعی برای اون دنیامون داره؟
...
------------------------------------------
3 روز در هفته ریاضی کم بود، پنجشنبه ها رو هم اضافه کردن.
اخه سه روز پشت سر هم ریاضی؟!
ای خدا!
******************
کلا مدت ها بود از این پستا نزده بودم تو گلوم گیر کرده بود!
*********
خدایا به امید تو..!
