به نام خدا
سلام
************************************
خیلی وقته که دنبال فرصت میگشتم برای زدن این پست، اما به هر دلیلی نمی شد.
امشب وقتی 20:30 صحبت های اقای حاتمی کیا رو گذاشت، تصمیم گرفتم با این که درس دارم اما بیام حرفامو بزنم و برم.
****************************
هفته ی پیش که سالگرد اقای فاضل بود، برنامه ای در موردشون گذاشته بود و از زندگیشون میگفت.
یادمه می گفتن ایشون دوره ای که طلبه بودن و تو مجلس درس اقای بروجردی شرکت می کردن سر کلاس هیچی نمی نوشتن.
فقط خیلی خوب گوش میکردن. بعد که بر میگشتن خونه تمام نکات رو یادداشت میکردن و در حدی دقیق و کامل بوده که کتاب شده.
من به عنوان یه دانش اموز چقدر حواسم به درسه؟ چقدر دقت میکنم سر کلاس؟
اگه به من بگن تمام نکاتی رو که زنگ قبل سر کلاس شنیدی رو بنویس همش یادم نمیاد چه برسه که بعد از چند زنگ درسای مختلف بخوام تو خونه نکات رو یادداشت کنم
البته مشخصا من نمیشم اقای فاضل. بالاخره یه فرقی بین ایشون با من معمولی باید باشه ولی به هر حال تامل بر انگیزه.
----------------------------------------------------------
شبکه قران زندگی نامه ی شهیدی رو می گفت. (متاسفانه اسمشون رو فراموش کردم)
ایشون هنرستان رفته بودن، وقتی که جنگ شروع میشه به همراه چند نفر از دوستانشون داوطلب میشن و میرن جبهه.
با این که جبهه بودن و فرصت چندانی واسه درس خوندن نداشتن، اما وقت میذاشتن و درس رو ادامه میدادن.
حتی برگشته بودن کنکور داده بودن و بعد دوباره رفته بودن جبهه.
دوستانشون میگفتن ایشون عقیده داشتن اگه الان من وظیفه ام جنگیدنه وقتی جنگ تموم شد باید به وظیفه ی دیگری بپردازم. اگه شهید نشم و برگردم باید برم دانشگاه درس بخونم و جور دیگه ای به اسلام و کشور خدمت کنم.
حقیقتش وقتی فکر میکنم میبینم من انقد هدفم مشخص نیست از درس خوندن
شاید همین جوری در نظرم باشه که هر کاری میکنم در جهت رشد اسلام و کشور باشه ولی واقعیتش انقدر به درس اهمیت نمیدم.
من به دوستان و بزرگوارانی که اینجا رو میخونن یا نمیخونن جسارت نمی کنم، فقط در مورد خودم این رو میگم.
چقدر در طول این 11 سال کلاس درس رو یه محیط مقدس دیدم؟ چقدر با فکر این که سربازم و کلاس درس سنگرمه رفتم مدرسه؟! چقدر به فکر این بودم که درس خوندن عبادته و بدون وضو نباید سر درس برم؟!
حقیقتا هیچی.
اگه اینجور بود شاید خیلی از این دوست دارم و دوست ندارم ها در میون نبود. شاید خیلی از این بی توجهی به درسای مختلف وجود نداشت چون اون موقع هر درسی در یه جایی به کار می اومد.
************************
اون زمانی که مردم علیه شاه و سلطنت قیام کردن، انقلاب کردن و حکومت اسلامی رو پذیرفتن
فکر میکنم اهدافشون چیز دیگری بود.
دور و برم کم نیستند کسانی که قبل از انقلاب دانشجو بودن و فعال انجمن اسلامی بودن و فعال سیاسی بودن و حتی شاید زندان هم رفته باشن.
کسایی که هر چند الان خیلی ذهنیاتشون تغییر کرده اما در گذشته هدفشون این بوده که جو مختلط دانشگاه اون زمان رو از بین ببرن و ...
زمان جنگ کم نبودن دانش اموزا و دانشجویانی که در اون شرایط به وظیفه ی جهادیشون عمل کردن در عین حال درسشونم تو همون شرایط خوندن و تعداد زیادیشون شهید شدن و تعدادی هم نه.
قطعا اگه جنگ نمیشد اونا هم درسشون رو ادامه میدادن با تحصیل خدمت میکردن
به نظر نمیرسه که اون ها هم اگر بودن به دنبال این میرفتن که بورسیه بشن و برن خارج از کشور و موندگار بشن...
خیلیا بودن که رفتن درس خوندن اما برگشتن که به کشور خودشون خدمت کنن، که باعث رشد وطن خودشون بشن
اما حالا چی؟!
الان در چه سطحی هستیم؟
چرا من دانش اموز از بچگی ارزوم این باشه که بورسیه بشم و برم یکی از این کشور های اروپایی امریکایی...؟!
----------------------------------------------
یادمه یکی از صحبتایی که اقای یامین پور می کردن این بود که از نظر غرب ما الان تو دوره ی گذار فرهنگی هستیم.
اگه درست خاطرم باشه میگفتن اونا نظرشون اینه که ما هم به جایی میرسیم که میشیم مثل خودشون
اما اگه تا الان رو فرهنگ خودمون باقی موندیم به خاطر وجود مذهب و دینمونه
به خاطر همین محرم صفر ها و فاطمیه ها که جمع میشیم دور هم و شور و شعور رو در کنار هم داریم
واقعا داریم از کجا به کجا میریم؟!
اون موقعی که امام گفتن امید من به شما دبستانی هاست، دبستانی ها فکرشون چی بود؟! هدفشون چی بود؟! میخواستن به کجا برسن؟!
دبستانی های حالا چقدر شبیه اون موقع هستن؟!
تفاوت نسلیمون خیلی زیاد شده
پیشرفت تکنولوژی خیلی رو اهدافمون تاثیر گذاشته
به نظرم خیلی چیزا رو داریم فراموش میکنیم.
----------------------------------------------------------
وقتی معلم سر کلاس در مقابل اهداف دانش اموزش میگه ما هم جوون بودیم از این ارزو های بزرگ در سر داشتیم اما وقت خودتو تلف نکن ما به جایی نرسیدیم و هیچ کاری نکردیم تو هم نمیتونی
وقتی به هر صورتی نظام و سیستم اموزشی و حکومت رو تخریب میکنه و زیر سوال میبره
وقتی تشویق میکنه که جوری درس بخونین که بتونین برین فلان دانشگاه خارجی درس بخونین
وقتی بیشتر تعریفاش از کشورهای دیگه باشه
چه انتظاری از شاگرد دارین؟
بار ها گفتم بازم تکرار میکنم که همه چیز تکمیل نیست.
به هر حال مشکلات زیاده ا
اما این که استاد چجوری توصیف کنه و حرف بزنه تو ذهنیت طرف مقابل خیلی تاثیر داره.
میشه جوری از مشکلات گفت که بچه تشویق بشه درس بخونه برای کمک به رشد
نه برای فرار از مشکلات
البته از حق نگذریم خیلی از معلم هام خوب صحبت میکنن، اما من نمیدونم چرا تاثیر گذاریشون خیلی کمتره...
واقعا مشکل کجاس؟
***********************
پ.ن: این حرفا رو بیشتر برای خودم میزنم، بلکه خودم متحول شم.
اگه مینویسم اینجا واسه اینه که اگه روزی روزگاری پشیمون شدم از بی هدفیم، پشیمون شدم از رسیدن به جایی که میشد بهتر از این باشه
بیام حرفامو بخونم یادم بیاد که خودم نتقد خیلی چیزا بودم.
اگه یه روزی خواستم ایراد بگیرم، یادم بیفته که میتونستم خودم تلاش کنم تا مشکلات حل بشه.
****************
خدایا!
کمک کن در حد توانایی هامون خدمت کنیم.
کمک کن بتونیم پاسخ تلاش های گذشتگان رو بدیم،
بتونیم حق خون های ریخته شده رو ادا کنیم
------------------------------
خدایا به امید تو...!
