بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
***********************************************
یه موقع هایی پیش میاد آدم هی فکر میکنه.
فکر های درهم و برهم
بی سر و ته
حتی شاید نا مربوط به هم
بعد برای این که یه مقدار اوضاعو سامون بده، همه رو میریزه رو کاغذ.
من الان دقیقا تو همین وضعم...
خب باید بگم با تمام بدی های ریز و درشت کرونا، و با تمام سختی هاش، خوبی هم کم نداشت.
فرصت تنها بودن
فرصت فکر کردن
فرصت شمارش نعمت ها
توجه به مرگ
تمرکز بر توانمندی ها
فرصت ترک عادت
و شاید کلی خوبی دیگه که از توجه من یا علم من خارج باشه
این هم بخشی از نتایج همه این مدته...
10-11 ماه مدت کمی نیست اصلا...
و جالبه که همه این ها با هر تلنگر داره تشدید هم میشه...
-------------------------------------------------
من فکر میکنم؛
به این که مرگ نعمته.
و چجوری، کی و کجا مردن روزی
جسم مادی اقتضا میکنه که همه آدم ها حداقل یه بخش های ساده و تکراری تو زندگیاشون داشته باشن.
مثل خوابیدن، خوردن، لباس پوشیدن، حرف زدن، حمام و دستشویی رفتن، حتی خمیازه کشیدن و پلک زدن
باقیشم هر کسی متناسب با شرایط خودش و زندگیش و اختیار و اراده و تمایلات و علایق و ... انتخاب میکنه.
که میتونه اون ها هم به دلایلی یکسان و مشترک باشه.
مثل زندگی صنعتی!
اما خب از اول قرار نبوده این طوری باشه.
یعنی قرار بوده این جسم مادی فقط یه ابزار بشه واسه این که روح بتونه بهتر خودشو بروز بده و رشد کنه.
یعنی به حساب هرم مازلو هم که بگیریم بالاخره عبور از مرحله اولیات مطرحه!
قرار بوده انسان بشه خلیفه خدا در زمین!
و برای همینم خلق شده. و تربیت شده و بهش فرصت دادن
خدا از سر مهربونی و لطفش این فرصت رو داده که انسان ها چیزی فراتر از باقی موجودات درک کنن و بفهمن.
لازمه ی این درک و فهم و رشد و حرکت هم اطاعت از ولی خدا بوده که دستوراتش تمام و کمال از طرف خداست.
یعنی فکر که بکنیم، خدا نگفته خودتون برین امتحان کنین و بفهمین چه خبره و چی کار باید بکنین.
راه بلد فرستاده، برنامه داده، مراتبو نشون داده و...
بعد خب از اون جایی که بازگشت همه به سوی خودشه چه بخوایم و چه نخوایم
حتی تو این فرایند حرکت بازگشت اختیاری هم کمک کرده.
ولی امان از دشمن! داخلی و خارجی (نفس و شیطان!)
یعنی اصن تمام ادیان و ادوار رو هم که بذاریم کنار و همین اسلام خودمونو نگاه کنیم
خدا یه جوری برنامه داده که من از همون سطحی ترین و مشترک ترین کارهای زندگی مادی و همون نیازهای اولیه پله بسازم برم بالا!
واقعا وقتی فکر میکنم مخم سوت میکشه.
یعنی اینجاس که میرسم به این نکته: که چرا من یه عمری اینجوری زندگی کردم؟!
یعنی اصن ادعیه و اذکار مستحبی رو هم که بذارم کنار، همین نیت! چه کارا که نمیکنه...
حالا واقعیتشو بخوام بگم مدتی تمرکز رو دیدگاه دکتر باقری، منو به یقین رسونده که هیشکی جز خود خدا نمیتونه یه برنامه جامع و کامل بده.
منظورم اینه که تازه دکتر باقری که این همه سال تلاش کرده و به نسبت بقیه سعی کرده عملیاتی تر حرف بزنه و به لحاظ مبانی هم سعی کرده کامل باشه بازم نمیشه همه حرفاشو با هم جمع کرد یه جوری که تربیت کامل شه...
خدا یه جوری همه چی رو تنظیم کرده که هم وظیفه فردی داریم و رشد فردی میکنیم هم در همون حالت رشد اجتماعی داریم و رشد اجتماعی میدیم!
اصن یه طوری که هم نیاز جسمی برطرف میشه هم نیاز روحی. هم کار آدم راه میفته هم حرکت صعودیش برقراره.
خیلی عجیبه واقعا
یه جوریه که هم فهمیدنش برام سخته هم توضیح دادنش
خلاصه که هر چی بیشتر فکر میکنم احساس میکنم انتقال گزینشی دین و نصفه کاره اموزش دادنش (واجبات بدون مستحبات و...) وضع رو بدتر میکنه.
از اون طرف هم اینو میفهمم که علم ولی خدا نسبت به آدما و تواناییشون نسبت به انتخاب محتوا و روش و ابزار و محیط مناسب و متناسب با مخاطب حسابی با انتقال دادن دین توسط آدمای معمولی تر فرق داره.
یعنی به واقع هر چی میکشیم از زمان غیبته...
همه ش به این فکر میکنم وقتی نمیتونم بفهمم چه کاری هست که اختصاصا من باید انجام بدم و جای منه، اگه دسترسی به امام بود حتما میگفتن بهم...
یه چیز دیگه هم هست... به این فکر میکنم برای اثرگذار بودن باید چی کار کرد... یه نگاهش که شاید کوچیکترین حدش باشه نیت های بزرگ کردنه. مثلا وقتی میخوام دعایی بخونم تعداد شرکا و قدشونو بالا ببرم... از مخلوقاتِ عوالم مختلف بگیرم تا آدم های روی زمین و... یا مثلا وقتی میخوام غذا درست کنم هم تو نیتش همه رو شریک کنم هم تو اثرش نسل آینده رو دخالت بدم. اینم یه مدلیه برای خودش حتما. اما این که غیر از نیت چه کارای میشه کرد رو نمیدونم.
انقد میفهمم که یه چیزایی موهبتیه. مثلا این که ادم حرفش، راه رفتنش، نگاهش، خلاصه هر لحظه زندگیش اثر مثبت داشته باشه واسه بقیه. مثلا میشه که خدا زمان مرگ یه آدمو جوری قرار بده که با مرگش کلی آدم هدایت بشن... یا لااقل یه تنبه و تذکر و تلنگری براشون ایجاد بشه...
قصه عجیبیه...
**********************
خداجونم؛
یه چیزای از حد فهم من خارجه. خودت یه جوری حالیمون کن که بفهمیم..
یه چیزایی روزیه. مثل این که آدم تو چه ایامی زمان مرگش برسه که براش چه روضه ای بخونن...
مثل این که تو چه موقعیت جسمی و مکانی روح از بدن جدا بشه...
پس خوش روزی قرارمون بده. خودمون و خانواده مون و دوستا و آشناهامونو، نسل و ذریه مونو، حق دارانمونو، و....
خدایا...
مرگمونو با عاقبت بخیری قرار بده... با حالتی که همه بگن خیلی خوب بود... بگن ما که جز خیر چیزی ازش ندیدیم...
ما رو به درد بخور قرار بده... وجودمونو پر برکت کن...
از سردگمی نجاتمون بده...
یه دعا هم تقلیدی ازت میخوابم... تبعیتی...
أَللّهمَّ عرِّفْنِی نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَکَ،
أَللّهمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ،
أَللّهمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی،
أَللّهمَّ لاَ تُمِتْنِی مِیتَةً جَاهِلِیَّةً، وَلاَ تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنِی،
أَللّهمَّ فَکَمَا هَدَیْتَنِی لِوَلاَیَةِ مَنْ فَرَضْتَ عَلَیَّ طَاعَتَهُ مِنْ وُلاَةَ أَمْرِکَ بَعْدَ رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ حَتَّىٰ وَالَیْتُ وُلاَةَ أَمْرِکَ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ ٱبْنَ أَبِی طَالِبٍ وَالْحَسَنَ وَالْحُسَیْنَ وَعَلِیّاً وَمُحَمَّداً وَجَعْفَراً وَمُوسَىٰ وَعَلِیّاً وَمُحَمَّداً وَعَلِیّاً وَالْحَسَنَ وَالْحُجَّةَ الْقَائِمَ الْمَهْدِیَّ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ.
----------------------
خدایا به امید تو...!
