شمیم مهدی

آدم ها با افکار و اعتقادات و حرف هایشان شناخته می شوند!

شمیم مهدی

آدم ها با افکار و اعتقادات و حرف هایشان شناخته می شوند!

شمیم مهدی

هر آدمی یه سری افکار و اعتقادات داره که دوست داره دیگران از اون ها با خبر باشن!
ما هم یه آدمیم مثل بقیه!
-------------------------------------
شخصیت شناسی حقیقی و ایده آل: یک خانم متاهلِ متعهدِ دانشجوى طلبه مسلمانِ شیعه ی ایرانی!
شخصیت شناسی واقعی و ساده: قصدمون رسیدن به حالت ایده آله اما خب تا رسیدن به اون موقعیت راه بسیار است.
-------------------------------------
اینجا شاید شبیه مدینه فاضله باشه.
گاهی از خود حقیقی من خیلی بالاتره اون قدر که حق دارن دوستان اگر بگن این دیگه کیه! چقدر تناقض داره! یه چیزی میگه و چیز دیگری عمل می کنه.
من فقط دوست دارم شبیه این نوشته ها بشم... همین...
******************************
هر چند همچون قطره ام، دستم به دریا می رسد/ بسیار ناچیزم ولی، نسلم به زهرا می رسد
او بی کران بحر عطاست، از خاندان «هل اتی» است/ بر کافران هم فیض او، در دار دنیا می رسد
او مومنان را مادر است، لطف خدا را کوثر است/ با این همه سائل یقین، هنگام اعطا می رسد

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
پیوندها

۱ مطلب در مرداد ۱۳۹۹ ثبت شده است

۳۱مرداد

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

**************************************************

درسته که محرم الحرام هیچ وقت، شبیه اوقات دیگه نیست..

اما حالا... تو این شرایط سخت کرونایی... شبیه سال های قبل هم نیست.

البته خب، باید انصاف بدیم که ما هم دیگه اون ادم های سابق نیستیم...

ما هم شبیه خود قبلمون نیستیم...

ما هم نگاهمون به مرگ واقعی تر و جدی تر شده

هم شاید ترسیده تر شده باشیم...

هم خواسته یا ناخواسته مطیع تر شدیم...

هم حواس جمع تر شدیم نسبت به داشته ها و نداشته هامون

یعنی منظورم اینه که شاید اگر امسال هم مثل هر سال بود نمی فهمیدیم که همیشه چه شکلی بوده...

اگه امسال هم مثل همیشه بود شاید نمی فهمیدم که همون ایستگاه صلواتی که گاهی ترافیک هم درست می کرد و صداش تا ساعت ها میومد چقدر تو حال و هوای خودم و شهر موثر بود...

یا این که قدر همین تردد بیشتر آدم ها و بوی غذای نذری و دود اسفند رو نمیدونستم...

***************************

کرونا شاید خیلی سخت باشه

شاید خیلی دردناک باشه

شاید مراقبت های پیش گیرانه ش خسته کننده و طاقت فرسا باشه

ولی برکاتش هم خیلی زیاد بوده...

شاید ماه هایی رو میگذرونیم که شبیه هیچ وقت نبوده و نیست و در آینده هم تکرار نشه

ولی

خود همین شرایط هم جای شکر داره

نه فقط به خاطر این که میتونست بدتر باشه و به لطف خدا نیست...

بلکه به خاطر این که همین بودنش حسابی کارساز بوده...

الان یه طوری شده عمیقا حس میکنیم ممکنه دیگه فردایی در کار نباشه

مثل تمام این آدم هایی که توی این چند ماه ناگهان رفتن...

همیشه میگفتیم خدایا ما رو به محرم برسون...

همیشه میگفتیم محرم امسال رو هم ببینیم بعد... 

حالا به محرم رسیدیم خدا رو شکر

ولی میدونیم هیچ تضمینی وجود نداره یه روز دیگه از محرم هم باشیم...

اصلا معلوم نیست شب عاشورا رو ببینیم...

معلوم نیست دوباره فرصتی برای کربلا رفتن باشه...

دوباره فرصتی برای مشهد رفتن باشه

دوباره فرصتی برای گریه تو مجلس روضه باشه

معلوم نیست دوباره بشه سینه زد...

هیچ چیز قابل پیش بینی نیست... هیچ چیز!

اگر تنها برکت کرونا این باشه که وقتی میریم تو مجلس روضه میشینیم از لحظه لحظه اشک ریختنش استفاده کنیم به نظرم واقعا بسه...

***********************

خدایا...

ما رو از اون هایی قرار نده که گفتی تو دریا موقع طوفان یادت میفتن و توبه می کنن و قول میدن که دیگه فقط تو رو بپرستن اما وقتی به سلامت به ساحل رسیدن همه چیز یادشون میره...

خدایا...

این دوره رو ختم به ظهور آقا کن... شاید این طوری خطا و لغزشمون کمتر بشه...

میدونی.. تو ما رو رها کنی دیگه هیچی نیستیم... الان لا اقل یه اپسیلون از اون مخلوقات بی کرانت به حساب میایم... (شاید...)

خداجان...

اگه واقعا امسال داریم از ته دل و راستکی گریه می کنیم... یه جوری بنویس که انگار همه عمرمون همین جوری بودیم...

و اگه هنوزم داریم ادا در میاریم... ما رو هم شبیه اونایی کن که واقعی و با معرفت اشک می ریزن...

----------------

خدایا به امید تو...!