به نام خدا
سلام
*************************************
داشتم به این فکر میکردم چی میشد اگه مسئله ای تو فیزیک داشتیم به نام «خلا فکر».
یعنی مثلا اگر کسی در فلان شرایط قرار بگیره به دلیل این که فضا از فکر خالی میشه به خلا میرسیم.
ولی از لحاظ منطقی شما هیچ وقت به خلا نمیرسی چون در حالتی که هیچ فکری هم نکنی باز داری فکر میکنی که به هیچی فکر نمیکنی :دی
یعنی به قول دوستم فکرِ بی فکری!
بعضی وقتا ادم واقعا از این که همش در حال فکر کردن و تحلیل و بررسیه خسته میشه!
اصلا مغزش درد میگیره!
یعنی حتی تو خوابم ادم ارامش نداره!
(مثلا این چند وقته تو خوابم دارم رو مسائل و مباحث درسی فکر میکنم!)
--------------------------------------
تو همین فکرا بودم که ناگهان به بحثی رسیدم به نام «ریاضیِ انسانیت».
یعنی یه ترکیبی از رشته ی ریاضی و علوم انسانی.
یعنی جای این که تو مباحث ریاضی با اعداد و اشکال سر و کار داشته باشیم، با مباحث انسانی و فرهنگی اجتماعی سر و کار داشته باشیم
مثلا بگیم لگاریتم فلان معضل اجتماعی در مبنای مباحث اجتماعی برابر میشه با یه ضعف فرهنگی
:دی
یا جای مسائل فیزیکی یه چیزی شبیه همین خلا فکری رو مطرح میکردیم!
اصن اگه چنین چیزی بود من با کله میرفتم تازه الان که دارم مینویسم و وقتی بهش فکر میکنم کلی ذوق میکنم چه برسه که وجود داشته باشه!
تجربی هام اصلا در این رده جا ندارن به علت این که با علومی که فقط و فقط باید ببینن و نبینن نمی پذیرن کنار نمیام!
من به عنوان یه انسان با هر انسان دیگری که ارتباط برقرار میکنم حتی اگه تمام سیستم های بدنش باشن که باعث میشن و من و اون شخص با هم حرف بزنیم اما من میگم که ما با یه عقیده حرف میزنیم نه با یه جسم معمولی!
به هر حال این تفکرات رویایی بیش نیست و فقط در حد همون ارامش های کاذبه!
**********************
و خجالت اور است که دانش اموز دوم دبیرستان هنوز نتونسته به اطرافیانش بفهمونه که چی میخواد و میخواد به کجا برسه!
و هنوز هم بحث داره!
****************
خدایا به امید تو..!
