وزن

به نام خدا
سلام
**************************
بچه ها اولى که راه میفتن خیلى سریعن.
کافیه یه لحظه حواست پرت بشه میبینى نیست و باید بدویى دنبالشون.
ولى هر چى ادم وزنش زیاد میشه (چه توده ى بدنى چه توده ى ذهنى و چه روحى) سرعتشم کم میشه.
کند میشه شاید هم تنبل میشه
در حالى که این وزن زیاده کاذبه.
ینى خیال میکنیم که دیگه خیلى سنگین شدیم و طاقت ادامه ى مسیر نداریم
یا خیال میکنیم که دیگه الان ته علم و ادب و ایناییم
اخه اگه واقعا نگاه کنیم بالاخره از ما بالاتر هست. از علما و فضلا و ادبا بگیر تا برسى به ذات احدیت
ینى اصن هیچ بهانه ایمون براى پیش نرفتن پذیرفته نیست!
تازه خود خدا که میگه هر چى بیشتر بیاى میفهمى تو فقیرترینى و من غنى ترین (به فهم من)
حالا چرا ما سست میشیم...؟ چى کار باید کرد...؟
************************
خدایا...
ما رو از بندگان عام به بندگان خاصت برسون...
ما رو از ارزاق خاص خودت بهره مند کن...
ظرفیت درکشونو بهمون بده...
*
خدایا به امید تو...!