بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
**************************************
سالهای ساله، بهمون یاد دادن وقتی رسیدیم نزدیک سال تحویل، وقتی رسیدیم نزدیک شبهای قدر، حلالیت بطلبیم.
حالا امسال که به هر دو تاش با هم رسیدم، خیلی جدیتر شده انگار.
داشتم توی ذهنم میگشتم به دنبال آدمایی که باید ازشون عذرخواهی کنم؛ کسایی که از اول زندگیم، یا از وقتی یادمه، یا از وقتی باهاشون آشنا شدم، یا از اول امسال باهاشون سر و کار داشتم.
پدر و مادرم، خواهرها و برادرهام، همسرم، بچههام، فامیل، همسایهها، معلمها و استادهام، شاگردام، همکارهام، میوه فروش محل و فروشندههایی که به طور ثابت از مغازههاشون نیازهای روزمرهی خودم و خانوادهم رو تأمین میکنم. حتی کفاشی که هر روز از جلوی بساطش رد میشم و شاید گاهی عجله داشتم و پام به وسایلش خورده یا خاکی بلند شده و اذیتش کرده. تازه دستم به اون کسایی که ممکنه وسط رانندگی یکهو بوقی زدم و اذیتشون کردم یا یه لحظه دیر پیچیدم و دلشون رو لرزوندم که نمیرسه...
راستش توی همین فکرها بودم و داشتم تجزیه تحلیل میکردم که به هرکدوم چی بگم و برای بقیه چی کار کنم که یکهو چیزی مثل پتک خورد تو سرم!
یک شخص مهمی رو از قلم انداخته بودم...
امام زمان
تا حالا تو این سالهایی که از خدا عمر گرفتم حواسم نبود باید از امام زمان حلالیت بطلبم. بابت بیتوجهیها و غافل بودنم، بابت رفتارهایی که حتما یه موقعها داشتم و باعث شده امام خجالتزده بشن...، بابت کمکاریم توی آمادهسازی خودم و خانواده و جامعهم برای ظهور.
میدونین امسال مثلا کلی تلاش کرده بودم که حواسمو توی ارتباط با امام زمان جمع کنم. چند باری توی این چلههای گروهی شرکت کردم که شب به خیر بگیم و صبح از خواب بیدار شدیم و سلام بدیم و... . تعارف که نداریم با همهی این کارها هنوزم یه وقتهایی یادم میره... البته یکجوری شده که وسط خیابون وقتی ماشینم خراب میشه، یا وقتی یه درد وحشتناک میاد سراغم یا کارم گره میخوره دیگه اول همه خودشونو صدا میکنم؛ ولی واقعا امام رو برای همین مشکلات و گرفتاریهام میخوام؟
آقاجان؛ امشب اولین شب قدره و فردا سال تحویل میشه. اول همه شما باید من رو ببخشید و حلال کنید.
به شیوهی برادران یوسف اومدم بگم: یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ
پ.ن: خدا رحمت کنه آقای امامی کاشانی رو. همیشه موقع قرآن سر گرفتن امن یجیب میخوندن و میگفتن مضطر واقعی امام زمانن. به نیت ایشون بخونید...
*********************
خدایا به امید تو...!