بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
********************************************
بیاین با هم فکر کنیم.
تصور کنین وسط یه زمین بازی هستیم.
یه جور ماز که برای رسیدن به انتهاش مراحل مختلفی رو باید طی کنیم.
ترکیبی از چند نوع بازی که در مجموع یه بازی سخت و حرفه ای شکل دادن.
به جای این که بخوایم از یه طرف وارد شیم و از طرف دیگه خارج بشیم تو مسیری قرار داده شدیم که مقصد، مرکز و محور زمین بازیه.
یعنی هدف جایی اون وسطه.
البته بازی مرحله های کلان هم داره. یعنی هوشمنده و متناسب با عملکرد بازیکن ارتقا پیدا میکنه.
از بالا همه ی حرکت ها مشخصه؛ جهنش، مقصدش، نتیجه ش، تصمیم بعدی بازیکن و...
حرکت ها به دور محور در جهت صعودیه. یعنی هر چی میره جلو ارتفاع می گیره شبیه پارکینگ طبقاتی.
------------------------------------------------
جدیدا به این نتیجه رسیدم دنیا همین شکلیه.
یه جور بازی که خدا طراحی کرده برای رسوندن ما به مرکز توی قله
با محوریت خودش
و به مقصد خودش
با راهنمایی خودش
و برنامه خودش
مسیر جالبیه
ممکنه من آگاهانه انتخاب کنم یک مسیر سخت اما نزدیک تر به مقصد رو انتخاب کنم
ممکن هم هست انقد کند پیش برم که خدا تصمیم بگیره برام امکاناتی قرار بده که سرعتم بره بالاتر
یا حتی یه جایی راه رو اشتباه برم و نیاز به هشدار و تذکر و توجه داشتم که برگردم.
**************************************
چند وقتی هست به این فکر می کنم
که ما یا خودمون سختی رو انتخاب می کنیم
برای این که از سختی ابدی و بزرگتری پرهیز کنیم
یا اگر خودمون انتخاب نکردیم برامون انتخاب می کنن.
دنیا اینجوری ساخته شده
و من هر چی آگاهانه تر و آشنا تر عمل کنم حال خودم بهتره
زندگی عجیبیه
************************
خدایا
ما رو تو این بازی سربلند و موفق قرار بده.
اگه جایی خطا رفتیم زود هشدار بده نذار دیر بشه...
بهمون رحم کن
----------------------
خدایا به امید تو...!
