سکوت بی موقع!
به نام خدا
سلام
************************************
سکوت، تو بعضی موقعیت ها خیلی سخت و دردناکه!
وقتی چیزی بگن که تو میتونی از خودت دفاع کنی، اما فرد سخنگو در مقام بالاتری قرار داره و احترامش واجبه.
بدتر از اون وقتیه که همه هم با اون هم عقیده باشن و تو مجبوری همه ی حرفاتو تو دلت نگه داری!
البته حرفی که میزنه مهمه. اگه خودتو زیر سوال ببره شاید بشه حرفی نزد و ساکت شد اما یه موقع هست میبینی تمام ارزش های زندگیتو زیر سوال میبره. تمام اعتقاداتتو خراب میکنه. در مورد هر کسی که دوست داره نظر میده. کشورتو رهبرتو و هم نوعتو زیر سوال میبره، اون وقت دیگه سکوت کردن شاید اصلا بی مورد باشه اما....
من یکی تو خیلی از همین موقعیت هام سکوت میکنم. شاید دلیلی که برا خودم میارم اینه که خب طرف بزرگتره احترامش واجبه میترسم چیزی بگم ناراحت بشه. اما همه چی زیر سر همین ترسس!
اره میترسم از حرف زدن! میترسم چون فکر میکنم در مقامی نیستم که دفاع کنم. میترسم چون فکر میکنم با حرفای من ممکنه ادما بدتر بشن!
سکوتش نابه جاس اما هست!
------------------------------------------
شاید اینارو نوشتم که خیال خودمو راحت کنم!
شاید هم نوشتم که اعصابمو اروم کنم!
نمیدونم هر چی دوست دارین اسمشو بذارین.
********************
وقتی یه ادمی برای رسیدن به یه هدف حالا مقدس یا غیر مقدس تلاش میکنه، عمرشو صرف میکنه، سختی میکشه، بعد از رسیدن به هدف باید بازم تلاش کنه تا از دستش نده.
حالا یکی مثلا میگم واسه براندازی نظام شاهنشاهی کلی فعالیت سیاسی کرده، زندان رفته، کتک خورده، از زندگیش مونده، نفهمیده جوونیش چجوری گذشته و... بعد حالا که چندین سال از انقلاب گذشته اومده هی ایراد میگیره که اینجوری اونجوری و دیگه کاری هم نمیکنه! تازه میگه اون زمانا که ما جوون بودیم و زمان شاه بود خیلی بهتر از حالا بود اصلا اشتباه کردیم و غیره!
تو پرانتز: 1- منظورم اصلا به شخص خاصی نیست! (جدی میگم!)
2- من نمیگم مشکلی وجود نداره. مدینه ی فاضله نیست که بی مشکل باشه، دارم میگم اینجوری ایراد گرفتن ها و زیر سوال بردن ها غلطه! مخصوصا اگه جمع از نظر فکری در حدی نباشه که بتونه هضمشون کنه و اشتباه مطلب رو دریافت کنه!
یه وقت هست ادم دستش به جایی نمیرسه واقعا هیچ کاری نمیتونه بکنه میاد حرفاشو جلو چند نفر میزنه که احتمال میده حرفاشو به جایی برسونن! نه بیاد وسط کلاس درس و وسط یه جمعی که هیچ کارن صحبت کنه بعدم همه رو تو خماری بذاره و بگه اصلا من نباید در این موارد صحبت کنم گفتنش فایده ای نداره!
باور کنین این کار غلطه!
--------------------------------
اینو بگم من از حرف زدن نمیترسم. ولی واقعا تو بعضی شرایط ادم نمیتونه حرف بزنه. مثلا فکر کنین من وسط کلاس درس پاشم جواب حرفای معلم یا دانش اموز رو بدم. این حرکت درسته!؟ نیست!
اما بعدشم موقعیتی پیش نمیاد که بخوام رو در رو حرفمو بزنم.
من نمیگم حرفایی که ادما میزنن در مورد رفتار بعضی از بسیجی (نما) ها و بعضی از روحانی (نما) ها و بعضی از رجل ( به ظاهر) سیاسی مذهبی و ... غلطه! من نمیگم همه قانون مدارن. من نمیگم همه چی سر جای خودشه! من نمیگم همه چیز خوب و خوشه و دیگه هیچ مشکلی نیست و دیگه تموم شد و فلان. نه! من این حرفارو نمیزنم. من فقط میگم هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد!
اگه بدی میگی خب خوبی هم بگو. اگه میخوای حرفی از بدی ها بزنی برو جلو یکی بزن که اونم دلش بسوزه بخواد مشکلو حل کنه! نه که بری جلو یه مخالف همه چی شروع کنی بدی گفتن و اونم به به و چه چهش بلند بشه که افرین و منم یه عمریه همینو میگم کو گوش شنوا و بعدشم بیاد بگه ببین این که خودش یه موقع با اینا بوده و کلی چیز میفهمه اینجوری میگه. پس دیدی حرف ما درسته! بیا به راهمون ادامه بدیم!
**************************
خدا عاقبت همه مون رو ختم به خیر و ختم به شهادت کنه!
-----------------
خدایا به امید تو..!
(در جوابت)