خطبه غراء، خطبه ی 83 نهج البلاغه، بخش ششم، فضیلت متذکر ساختن انسان ها
به نام خدا
سلام
******************
فضیلت متذکر ساختن انسان ها
-------------------
فَیَا لَهَا أَمْثَالًا صَائِبَةً ، وَ مَوَاعِظَ شَافِیَةً ، لَوْ صَادَفَتْ قُلُوباً زَاکِیَةً ، وَ أَسْمَاعاً وَاعِیَةً ، وَ آرَاءً عَازِمَةً ، وَ أَلْبَاباً حَازِمَةً !
(این مطالب که گفتم) چه مثل هایی صحیح و مطابق واقع و پندهای شفا دهنده ی انحرافات و بیماری های درونی است، اگر در دل های پاک و گوش های شنوا و افکار جدی و عقول حسابگر وارد شود.
فَاتَّقُوا اللَّهَ تَقِیَّةَ مَنْ سَمِعَ فَخَشَعَ ، وَ اقْتَرَفَ فَاعْتَرَفَ ، وَ وَجِلَ فَعَمِلَ ، وَ حَاذَرَ فَبَادَرَ ، وَ أَیْقَنَ فَأَحْسَنَ ، وَ عُبِّرَ فَاعْتَبَرَ ، وَ حُذِّرَ فَحَذِرَ .
به خدا تقوا بورزید، تقوای کسی که شنید و خشوع کرد، گناه اندوخت و اعتراف کرد، ترسید و عمل نمود، حذر کرد و به انجام اعمال نیکو مبادرت ورزید. به مقام یقین رسید و به نیکوکاری پرداخت، وسیله ی عبرت بر او عرضه شد، عبرت گرفت. برحذر داشته شد، حذر نمود.
وَ زُجِرَ فَازْدَجَرَ ، وَ أَجَابَ فَأَنَابَ ، وَ رَاجَعَ فَتَابَ ، وَ اقْتَدَى فَاحْتَذَى ، وَ أُرِیَ فَرَأَى ، فَأَسْرَعَ طَالِباً ، وَ نَجَا هَارِباً ، فَأَفَادَ ذَخِیرَةً ، وَ أَطَابَ سَرِیرَةً ، وَ عَمَّرَ مَعَاداً ، وَ اسْتَظْهَرَ زَاداً لِیَوْمِ رَحِیلِهِ وَ وَجْهِ سَبِیلِهِ ، وَ حَالِ حَاجَتِهِ ، وَ مَوْطِنِ فَاقَتِهِ ، وَ قَدَّمَ أَمَامَهُ لِدَارِ مُقَامِهِ .
از پلیدی ها ممنوع شد، ممنوعیت از آن ها را پذیرفت. دعوت حق را اجابت کرد و به سوی آن بازگشت و توجه به گناهان خود نمود. یا رجوع به عقل و فرمان حق نمود و توبه کرد. از رسولان الهی پیروی کرد و به رشد یافتگان پیوست. حقیقت به او نشان داده شد و او حق را دید. در طلب کمال برشتافت و با گریز از پلیدی ها نجات یافت، پس ذخیره ای اندوخت و یاطن خود را تزکیه کرد. و معاد خود را آباد ساخت و تکیه بر زاد و توشه نمود. (این همه تکاپو و سعی صمیمانه را) برای روز کوچ از این دنیا و مقصد نهایی راه الهی که در پیش داشت و حالت نیازی (که روزی به سراغش خواهد آمد) و موقعیت احتیاج شدیدی (که در پیش رو دارد) انجام داد. همه ی اعمال صالحه را برای جایگاه ابدی خود پیشاپیش فرستاد.
فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ جَهَةَ مَا خَلَقَکُمْ لَهُ ، وَ احْذَرُوا مِنْهُ کُنْهَ مَا حَذَّرَکُمْ مِنْ نَفْسِهِ ، وَ اسْتَحِقُّوا مِنْهُ مَا أَعَدَّ لَکُمْ بِالتَّنَجُّزِ لِصِدْقِ مِیعَادِهِ ، وَ الْحَذَرِ مِنْ هَوْلِ مَعَادِهِ .
پس ای بندگان خدا، به خدا تقوا بورزید. در مسیر آن هدفی که شما را برای آن آفریده است و بر طبق همان تحذیر که درباره ی خود، متوجه شما ساخته است، از او برحذر باشید. و برای فعلیت رساندن وعده ای که به شما داده است، شایستگی کسب کنید و برای پیش آمدن هول روزی که (با مشاهده ی اعمال خود) در وعده گاه خداوندی قرار خواهید گرفت، برحذر باشید.
************************************
خلاصه: حضرت در این بخش بیان میکنند که انسانی می تواند از سخنان صحیح و مثال های واقعی پند بگیرد که دلش پاک باشد و گوش شنوا داشته باشد.
ایشان به تقوا سفارش میکنند و ویژگی های فرد متقی را بیان میکنند؛ وی فردی خاشع، توبه کننده، نیکوکار و پیرو پیامبران الهی است. امر خدا را اطاعت می کند و از هر چیزی که منع شده دوری میکند. خودش را برای اینده اش و سفر اخرت اماده می کند.
حضرت به ما سفارش می کنند که طوری تقوا داشته باشیم که خدا خودش خواسته است و طبق وعده های او، خودمان را اماده کنیم.
******************
خدایا به امید تو..!