شمیم مهدی

به نام خدا

سلام

*********************************

وقتی اغاز سال گره خورده با نام حضرت اباعبدالله -علیه السلام-

وقتی دو ماه اول سال لحظه لحظه ش یاد اهل بیت -علیهم السلام- و سوگواری برای مصایبشونه

چرا نباید روز اخر رو با نام و یاد ایشون به پایان رسوند...؟

هر چی دارم، هر چی داریم همه مون...

از کرم این خانواده س...

و خدایا چه لطف بزرگی در حقمون کردی

که چه نعمت بزرگی بهمون دادی...

و چقدر من رو سیاه... ناشکرم...

چقدر غافلم...

اونی که اقا رو نمیشناسه چقدر خسران زده س...

و خدا کنه که شفاعت آقا شامل حال من هم بشه...

اقا جان...

هر چقدر بد باشم...

افتخارم اینه که شده توی این 18 سال زندگی

محرم و صفر سعیمو کردم مثل فرزندان شما باشم...

تو مجالس مختص به شما شرکت کردم...

افتخارم اینه که پدر و مادرم من رو با محبت شما تربیت کردن...

افتخارمه که کامم رو با تربت شما برداشتن...

اقاجون... نکنه رهام کنین...

**************************

یادم هست اقای یامین پور تو یکی از کلاس هاشون میگفتن

اگر ما هنوز به طور کامل فرهنگمون رو از دست ندادیم

به خاطر محرم و صفره

و بی خود نیست که کلی سفارش شده به اشک روضه ی حضرت اباعبدالله الحسین -علیه السلام-...

******************

اللهمالرزقنی شفاعة الحسین یوم الورود...

و ثبت لی قدم صدق عندک مع الحسین...

و اصحاب الحسین...

الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام...

---------------------

خدایا به امید تو...!