استشاره مجازی
به نام خدا
سلام
*********************************
وب گردی رو دوست دارم
از اون جهت که انوع و اقسام ادما رو میشه پیدا کرد با تفکرات مختلف و قلم خاص خودشون!
من میگم نوشتن هم مثل اثر انگشت اختصاصیه.
یعنی هر چقدر هم بگی کسی شبیه کسی دیگه مینویسه بازم عین هم نمیشن.
وب گردی یه جور استشاره ی مجازیه.
این همه که میگردی هم ذهنت باز میشه، هم حرف درست و حسابی میخونی
هم بالاخره با کلی دردسر نوشتنت به ثبات میرسه.
یاد میگیری تک باشی!
یاد میگیری حتی اگه موضوعت با چندین نفر یکی باشه، یه مطلب بنویسی خاص خودت.
که وقتی بخونن بگن این فکر فلانیه! بگن این قلم اونه!
********************
بی ربط:
خیلی جالبه
وقتی یه موضوعی، میشه موضوع روزت
همه جا بهش بر میخوری
تو کتاب درسی
تو سخنرانی تلویزیون
تو نوشته های دوستات
تو اخبار
تو خیابون
و...
همه چیز دست به دست هم میدن تا تو به نتیجه برسی
تا بالاخره تصمیمت رو بگیری.
مثلا همین امروز! وقتی معلم تصمیم میگیره همه تون رو متنبه کنه، بعدش که کتاب میخونی در همون مورده، بعد که وبگردی میکنی یه همچون مطالبی میبینی!
چه قدر خدا بزرگه...!
*****************************
پرانتز:
هر چی بیشتر بدونی، هر چی بیشتر یاد بگیری، هر چی بیشتر فکر کنی
مسئولیتت سنگین تر میشه!
یا جلو همه چیزو بگیر، برو تو قرنطینه
یا متعهد باش!
وقتی در جواب خدا گفتی: قالو بلی
همون موقع قبول کردی که پایبند باشی!
پس زیرش نزن!
اگه خدا حرفتو قبول کرد واسه اینه که خداس! بزرگه! مهربونه!
با این که میدونه مطیع نیستی، ولی زیر قولش نمیزنه! کمکت میکنه! دستتو میگیره!
بی نهایت بهت نعمت میده!
تا کی میخوای فقط بخوری و هیچی نگی و هیچ کار نکنی؟!
نمیخوای دست به کار بشی؟!
بابا، حداقل به خودت نشون بده که انقدا بی لیاقت نیستی!
نشون بده که میتونی بندگی کنی!
************
خدایا به امید تو...!
سلام.
در مورد پست ها و بعضی نظرها ادم ذهنش پر نظر و پر جوابه ولی ادم تصمیم اخرش این میشه که هیچ نظری و هیچ جوابی ننویسه....ننوشتم.