به یاد امام...
به نام خدا
سلام
*****************************
هنوز نفهمیدم نسل چندمی هستم
فقط اینو میدونم بعضی وقت ها و شاید بیشتر وقت ها
حسودیم میشه به اون هایی که امام -رحمة الله علیه- رو دیده بودن و بعد هم آقا -مد ظله العالی- رو.
من از امام فقط عکس دیدم و فیلم
یک بار هم به خاطر مدرسه جماران رفتم و البته یک بار هم به اصرار خودم با مادر.
کمی هم کتاب خوندم
اما هیچ کدوم باعث نمیشه من دقیقا بفهمم ادما با دیدن امام چه حسی داشتن.
این که فکر کنم حسشون دقیقا همون حسی بوده که من نسبت به دیدن آقا دارم... سخته.
شاید هنوز اون قدر بزرگ نشدم که این جور مسائل رو درک کنم!
امید امام به دبستانی ها بود و من حالا دبیرستانیم و به خیال خودم هنوز هم که هنوز ست نتوانسته ام امیدوار کننده باشم!
ما از امام فقط عکس اول کتاب هایمان را نگه داشته ایم
و از اقا هر چند بار سخنرانی که دارند در حد شنیدن خلاصه ی خبر و اگر وقتی باقی بود شنیدن کامل ان.
**************************
چیزایی که تو ذهنمه چندان جالب نیست.
اینجا کشوریه که به رهبری حضرت امام -رحمة الله علیه- جمهوری اسلامی شد و انقلاب مردمش پیروز شد.
و حالا حضرت آقا -مد ظله العالی- رهبریش میکنند.
میگیم لبیک یا خامنه ای ، میگیم خامنه ای خمینی دیگر است...
اما چندان رفتارمون مطابقتی نداره.
شعار زیاد میدیم
اما امیدی به عمل ندارم حداقل درباره ی خودم.
***************
خدایا!
شادی روح امام و فرزندان شهیدشان با تو اما
فکر کنم اگر اوضاع فرهنگی و سیاسی و اخلاقی کشور سامانی پیدا کند هم امام خوشحال میشوند.
سلامتی و طول عمر با عزت مقام معظم رهبری هم با تو.
همت ما هم با تو.
اطاعت و ولایت پذیری ما هم با تو.
-------------
خدایا به امید تو...!
×××××××××××××××××××××××××××××××××
پست چندان دلچسبی نشد...
شاید حذف شه در آینده ای نزدیک!
س
