دهه ی فجر فرصت مناسب اندیشیدن
به نام خدا
سلام
**************************************
دهه ی فجر زمان مناسبیه که علاوه بر مرور تاریخ و یاداوری زحمات و ارمان ها یه مقداری هم اسیب شناسی کنیم و راه طی شده در این 36 سال رو بازبینی کنیم.
خطاهامون و دور شدنمون از مسیر اصلی رو بشناسیم و برای رسیدن به جایگاه اصلی برنامه ریزی کنیم.
در این که اصل انقلاب حرکت درستی بوده و هست بحثی نیست.
در این که اهداف مقدس بوده و صحیح بحثی نیست.
در این که خیلیا از جونشون مایه گذاشتن تا امروز امنیت داشته باشیم، ازادی داشته باشیم، این انقلاب به نتیجه برسه، بحثی نیست.
نقش رهبری امام -رحمة الله علیه- و حضور و ارشادها و رهبری حضرت آقا -مد ظله العالی- روشنه و قدردان این مسئله هستیم.
بحث از اون جایی شروع میشه که هر چی از سال 57 میگذره در بخش هایی ضعف ما بیشتر شده، در جاهایی از مسیر اصلی خارج شدیم و متاسفانه یا نمیخوایم بپذیریم یا می پذیریم و کاری نمی کنیم یا به یک اعتراض خشک و خالی اکتفا میکنیم.
کاری که هیچ مشکلی رو حل نمی کنه.
در این که خیلی از افراد تو این نظام سال های متمادی زحمت کشیدن، عمرشون رو آبروشون رو دانششون و تجاربشون رو به اشتراک گذاشتن شکی نیست. ان شاءالله همه شون عاقبت بخیر باشن و توفیقات روزافزون نصیبشون بشه.
اما این که فقط بشینیم بین خودمون و بگیم اینجا مشکل داره، اونجا مشکل داره، خودمون حرص بخوریم، هی مقایسه کنیم با فلان کشور و با فلان مقام و ... و تهش هیچ قدمی برای رفع این مشکلات بر نداریم، هیچ فایده ای نداره.
قطعا نمیتونیم یه جامعه ی ایده آل بسازیم اما میتونیم تا حدی مشکلات رو حل کنیم.
حرف حق اگه بزنیم حتی اگه قرار باشه بازداشتمون کنن (که نمی کنن) بازم ارزشمنده.
این کشور، وطن ماست.
میهن تک تک ما، همه ی ماهایی که اسم خودمون رو میذاریم ایرانی
وظیفه مونه که برای بهبودش تلاش کنیم.
حتی اگه من دانش آموز یا فلان فرد معلم به نظام آموزشی انتقاد داریم، حتی اگه راضی نیستیم از این وضعیت، اما به هر حال رو ما حساب کردن.
تومن به تومن این پولا که خرج شده واسه این که مدرسه ای ساخته بشه، واسه این که میز و نیمکت و گچ و تخته و کتاب و دفتر و مداد و خودکار و کلی چیز دیگه ساخته بشه و خریده بشه و بدن دست من و شما، روش برنامه ریزی کردن. قرار اینه که ما بشیم نیروهای متعهد و زبده ی این کشور. قرار اینه که ادامه دهنده ی راه قبلیا باشیم.
این همه دانشگاه واسه این نیست که من برم یه مدرکی بگیرم که گرفته باشم و بعد هم برم پی کارم!
اگه بحث بورسیه میشه که بری تو فلان دانشگاه معتبر خارج از کشور درس بخونی واسه اینه که برگردی تو وطن خودت خدمت کنی.
این آزادی، این امنیت، این رفاه، این آسایش و کلی نعمت دیگه واسه این نیست که من و شما بریم عشق و حال و یه گوشه ی کشور یا یه گوشه از همین شهر تهران کسی محتاج حتی یک تکه نان باشه! ما نسبت به همه چیز مسئولیم!
خدا که در راس همه چیز قرار داره هزاران هزار نعمت بهمون داده واسه این که درست انسان باشیم!
و ما چه راحت فقط به اعتراضات داخلی بسنده می کنیم...
درسته که شاید من به عنوان یه فرد عادی جامعه دیده نشم، شاید تمام رسانه ها عکسم رو نزنن، خبرم رو پخش نکنن اما ادمای به ظاهر عادی معمولا کارهای بزرگتری انجام میدن.
همه مون باید تلاش کنیم. همه با هم هر کس در حد خودش
یکی با علمش، یکی با قلمش، یکی با اجرای مناسبش و... همه با هم باید دست به دست هم بدیم.
بی خود نیست که میگن «دست به دست هم دهیم به مهر، میهن خویش را کنیم آباد»
اما بازم نباید فراموش کرد خیلیا هستن نمیخوان ما رشد کنیم! این یه حقیقته نه یک توهم توطئه!
همیشه دشمن هست اما به جای ترس بیهوده و مذموم باید ترس مفید داشته باشیم. از فشار های دشمن، از تحریم هاش، از خطراتی که برامون درست میکنه به عنوان نردبان استفاده کنیم.
اگه درست فکر کنیم و خوب برنامه ریزی کنیم و خوب عمل کنیم قطعا به لطف خدا موفق میشیم.
کافیه بخوایم و قدم پیش بذاریم...
***************************
اولِ اول حق اینه که بگم خدایا تمام کسایی که تلاش کردن به هر صورتی که طاغوت سرنگون بشه و انقلاب اسلامی صورت بگیره،
رحمتت رو برشون نازل کن، بر درجاتشون بیفزا، اگر در قید حیاتن توفیقاتشون رو روزافزون کن و همه شون رو عاقبت بخیر کن.
کمکمون کن قدر این همه نعمتی که بهمون دادی رو بدونیم
مسیر رو درست بریم
کمک کن حالا که به اسم اسلام داریم قدم بر میداریم، باعث تخریب اسلام نشیم.
حالا که به اسم مذهب شیعه زندگی میکنیم، باعث خجالت اهل بیت -علیهم السلام- نباشیم...
به حضرت آقا -مد ظله العالی- هم سلامتی و توفیقات بیش از پیش عنایت کن..
آخرِ آخرشم به من کمک کن فقط نویسنده و گوینده نباشم، بلکه اول از همه خودم عامل باشم..
-------------------------
خدایا به امید تو...!
